woensdag 29 november 2017

Sterren knutselen


Voordat we gaan beginnen met knutselen of zoals bij 
de reacties stond; knusselen, die houdt ik er in, dat zegt het
 eigenlijk helemaal, wat een leuk nieuw woord, wil ik even 
melden dat de lucht vanochtend voor het eerst sinds lange
tijd blauw is, met wat prachtige roze wolken, zo heerlijk.
Nu ik het knusselwerkje ;-) terug zie denk ik dat het misschien
wel heel erg simpel is, maar ja het is uit een kinderboek.
Er stond ook nog een andere in, maar daar kwam wat rekenwerk 
bij kijken, en omdat ik vroeger nooit opgelet heb met
sommen maken, heb ik me daar maar niet aan gewaagd ;-)
Dus, zo maak je ze..
 Dat moet lukken toch, in het boek plakten ze de sterren 
aan elkaar met kinderlijm, ik moest meteen aan de 
kleuterschool denken, daar had je van die potten met
dikke witte lijm, wat dan altijd klonterde als je het op
het papier smeerde met een kwast, ik deed het altijd met
mijn vingers die ik dan afveegde aan mijn trui, maar 
dat mocht dan weer niet, haha, zo flauw..


Ik deed een splitpennentje in het midden, waarom lijm
gebruiken (met klonten) als er zoiets hips en makkelijks
bestaat als een roze splitpennetje (grapje)
Het papier van de eerste foto kocht ik bij de Sostere Grene,
niet gesponsord, voor de duidelijkheid, soms weet ik
niet meer zo goed waar ik naar kijk op Instagram en blogs,
is het nu reclame of vind men het product echt zo geweldig,
maar dat geheel en al terzijde, natuurlijk..

Alle fouten zijn vanzelfsprekend voor mijn rekening,
elke zelfmaker die ik plaats heeft er wel eentje, of meerdere.
Maar fouten of niet, hier kom je vast wel uit, denk je niet?

Ik wens je een stralende dag
-X-

dinsdag 28 november 2017

Knutselwerkjes


Laatst gingen wij even naar Delft, dat doen we af en toe
omdat P daar uit de buurt komt en hij vind het leuk om
daar naar de markt te gaan, net als vroeger.
Hij loopt dan rond als een reisleider, hij heeft nog net
niet zo'n vlaggetje zodat ik hem niet kwijt kan raken, haha
en vertelt van alles over de stad, over de geschiedenis
(dat begint dan met; wist je dat..en dan zeg ik nee :-)
maar ook over zijn eigen ervaringen, die hij al vaker
vertelde, toch zeg ik dan; oh echt, wat leuk..


Deze keer liepen we op weg naar de auto langs een
klein rommelwinkeltje, precies zo als ik ze graag heb,
alles op elkaar gestapeld en een beetje een chaos.
Ik rommelde wat in de dozen en tussen de boeken
en tot mijn grote plezier vond ik twee hele oude 
(eind jaren '30 ) knutselboeken, die ik niet kenden.
Ze lagen helemaal uit elkaar maar ik wilde ze toch hebben,
toen ik ze af ging rekenen, zei de man van wie de winkel was
(hij zat verstopt tussen stapels met spullen) je bent je
er van bewust dat ze niet meer 100% in orde zijn ?
Oh haha, ja dat had ik gezien en vervolgens vroeg hij
of ik 1 euro teveel vond voor beide boeken, nee hoor.


Het zijn echt heerlijke boeken, vol met knutselwerkjes,
ook al zo'n geweldig woord, de knusheid spat er van af.
Het is jammer dat ik geen keukentafel heb anders kon ik
knutselen in de keuken terwijl de stoofpeertjes pruttelen.
Ik dacht dat het misschien een leuk idee was om regelmatig
een werkje uit het boek te maken en hier dan uitleg te geven,
want bovenal heb ik behoefte aan gezellige warme dingen.
Ik maakte er al eentje, die zal ik morgen laten zien.

Ik wens je een hele fijne dag, en oh dat weer, terwijl ik
hier zit te typen slaat de hagel tegen de ramen, ik denk dat 
ik tussen de buien door toch maar stoofpeertjes ga halen
en als die opstaan gezellig wat ga knippen en plakken..

-X--

maandag 27 november 2017

Plaatje


Weet je nog dat als je vroeger iets goed had gedaan op 
school, bijvoorbeeld een voldoende had gehaald voor
rekenen (dat was bij mij heel bijzonder) dat je dan een
plaatje in je schrift geplakt kreeg..
Ik weet dat nog heel goed, ik ben dol op plaatjes en ik 
kreeg ze niet zo vaak want ik keek liever uit het raam
naar de lucht en de vogels dan naar het bord..
Daar kreeg je geen plaatje voor, voor het heel goed naar
buiten kunnen kijken en een beetje mijmeren over de dingen.
dat hoefde ook helemaal niet, het was al beloning genoeg 
om even weg te kunnen dromen, weg van de realiteit..


Daar dacht ik vanochtend aan voordat ik begon met dit
bericht en al jullie reacties op mijn vorige bericht las..
Als die aardige woorden zijn eigenlijk hetzelfde als
een plaatje krijgen, niet zozeer omdat het allemaal zo 
mooi is wat ik schrijf maar ik heb wel het gevoel dat er
meegeleefd en gedacht wordt, echt heel erg fijn en lief.
Wat jammer eigenlijk dat je als volwassene nooit een plaatje 
krijgt voor alles wat je doet terwijl dat best heel fijn zou zijn.
Woorden vergeet je snel maar stel dat je een heel schrift
vol zou hebben en daar af en toe in kon bladeren zodat je 
zag wat je allemaal goed hebt gedaan, oh haha, ja.

Natuurlijk wil ik hier een virtueel plaatje aan jou geven,
ik waardeer het bijzonder, alle aardige woorden, die hier
altijd onder mijn berichten staan, dank je wel.
En zoals mijn meester (zo noemden we dat toen) in de 
vierde klas er nog wel eens bij schreef als je het echt goed
deed; ga zo door mijn kind en je zult spinazie eten :-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 24 november 2017

Lalala en Hup


Net toen ik van de week weer de draad wilde oppakken,
hup, tegen mezelf had gezegd en besloten had mij door 
wat tegenwind en grijze dagen niet gek te laten maken,
kreeg ik een telefoontje van de belastingdienst.
Ze bellen tegenwoordig blijkbaar, toe ik vroeg waarom
was het antwoord dat ze graag persoonlijk contact willen.
Dat klinkt allemaal reuze gezellig maar de mededeling was
dat helemaal niet, ik moet een aanzienlijke som bij betalen
omdat kosten die in 2015 zijn opgevoerd zijn niet 
worden toegekend, dat waren voornamelijk
de kosten die ik maakte voor het laatste boek.
(het voert te ver om het hier helemaal uit te leggen)
Eigenlijk zou de uitgever die betalen, maar toen ze gemaakt 
waren, hadden ze toch ineens geen budget meer over..
Daar was ik toen al naar van en omdat het boek niet goed 
verkocht en ik alle kosten zelf moet betalen, kosten die 
niet verrekend mochten worden, kom ik op nul uit..
Oh, ik dacht dat ik er in bleef, 8 maanden voor niets 
gewerkt, en ik zakte echt als een plumpudding in,
geen Hup ter wereld kon mij overeind helpen..


Ik sliep er een paar nachten niet van, ken je dat, dat je
maar de hele tijd in cirkels rond blijft denken, eindeloos,
steeds weer hetzelfde, zo vermoeiend..
Ik deed de ene mindfulness oefening na de andere,
maar ook dat leek niet te helpen, dus ik besloot om alle 
gedachten de vrije ruimte te laten en gewoon te gaan breien,
meters heb ik gebreid deze week en inmiddels ben ik 
wat gekalmeerd (hoewel als ik er aan denk..)

Dit is natuurlijk niet het gezellige Lala bericht wat ik voor 
ogen had, maar dit is gewoon zoals de dingen zijn, mede 
door het hele social media gebeuren heb ik wel eens het idee
dat ik de enige ben die geen leien dakje heeft waar alle
problemen zo vanaf glijden..

Ik zal de belasting betalen, de komende maanden brood met
pindakaas eten, haha, proberen de draad weer op te 
pakken en ik zal op zoek gaan naar de Lalala mindset,
en de luchtigheid de dingen..
Ter geruststelling, ik weet uit ervaring dat ik dat echt wel 
weer zal vinden, dat heeft de ervaring mij geleerd.

Ik wens je een heel goed weekend
-X-

maandag 20 november 2017

Kortom


Het was nu niet bepaald een weekend om over naar huis
te schrijven (dit is overigens niet mijn huis hoor) laat 
staan hier op mijn blog, ik zou iedereen meenemen in een 
soort van sombere november droefheid..
Lang geleden belde ik vaak met een vriendin, gewoon over
de dingen van de dag, over de leuke dingen maar ook
om eens lekker te klagen over wat er niet goed ging.
We eindigden het klaag gedeelte altijd met dat één van ons
zei; kortom..en dan zei de ander; ellende, vervolgens 
schaterden we het dan het uit, het werkte heerlijk relativerend.


Daan was toen nog een klein Daantje en vaak als ik dan zei;
kortom, riep hij al; ellende, hij dacht dat het iets heel
grappigs was, omdat we er zo om moesten lachen.
(dat was het natuurlijk ook)
Ik bel allang niet meer met die vriendin, zo gaan die 
dingen soms, en ook mis ik Daan die ellende roept,
eigenlijk mis ik mijn hele relativeringsvermogen op het moment..
Ik zit een beetje mee te somberen met het weer,
zelfs de foto's die ik maakte stralen nu niet een fijne
lichtheid der dingen uit..


Dus ik besloot om weer eens even een tijdje te gaan
lala bloggen, wat zoveel wil zeggen dat ik een bericht
zal maken als ik iets gezelligs te zeggen heb, misschien
elke dag maar soms misschien ook niet..
Ik heb het gevoel dat ik ruimte nodig heb om de dingen 
te ervaren zoals ze zijn en op zoek te gaan naar lichtheid,
in welke vorm dan ook..kortom..haha
Ik wens je, hoe dan ook, een mooie maandag
-X-

vrijdag 17 november 2017

Breilesje


Nu het zo snel donker is zit ik meer te handwerken dan
ik in de zomer doe, dan is het fijn om na het eten nog 
even naar buiten te gaan, maar op het moment moet je
al om een uur of 4 het licht aan doen..
Het lijkt wel of ik eerder stil val op deze dagen en dan 
pak ik sneller een handwerkje, een tijdje haakte ik wantjes,
dat ging zo lekker, dat ik er waarschijnlijk veel te veel
maakte, ik verkocht er al best veel, maar er zijn er
nog meer dan genoeg over..
Na al dat gehaak had ik zin in een breiwerkje, 
ondertussen keek ik op Netflix naar Alias Grace, heel fijn,
een kostuumdrama, daar hou ik van, wel met een moord,
ik zeg het maar even, mocht je daar niet van houden,
maar vooral een prachtig psychologisch drama.


Nadat ik een foto op Instagram zette van het kussen
kreeg ik verschillende malen de vraag naar het 
stekenpatroon, ik prijs natuurlijk mijn kussen, wat in de
webwinkel staat, uit de markt, maar vooruit, ik gun 
natuurlijk iedereen een fijn breiwerkje.
Ik schreef het enthousiast op het breiwerk zelf, maar ik
weet nu al dat ik er vragen over ga krijgen, omdat
het misschien niet goed genoeg leesbaar is, dus;
Zet de steken op; dat moet een veelvoud zijn van 4 steken
en dan nog 3 extra (dat is belangrijk anders kom je niet uit)
Rij 1; 1 recht *1 averecht, 3 recht* Herhaal van * tot * tot er
nog 2 steken overblijven. Brei 1 averecht, 1 recht.
Rij 2: brei alle steken averecht.
Rij 3: *3 recht, 1 averecht*  Herhaal van * tot * 
tot er 3 steken overblijven. 3 steken recht breien.
Rij 4: averecht breien.
Deze 4 rijen steeds herhalen.
Het is wel een breiwerk waarbij je steeds moet 
tellen en goed moet opletten, ik haalde verschillende 
keren een stuk uit, als je 1 steek verkeerd doet,
klopt het patroon niet meer, maar op den duur herken
je dat patroon en gaat het steeds makkelijker.


En dit is het kussen geworden, mocht je er ook eentje
willen maken, maakt dan eerst een proeflapje met het garen
en de naalden die je wil gebruiken, zet bijvoorbeeld 
10 steken op, haal het van de naalden af en meet het op,
meet dan het kussen en reken uit hoeveel steken je nodig hebt.
Let wel op dat veelvoud van 4 plus 3 steken om mee te
beginnen, anders krijg je het niet goed.
Het klinkt altijd veel ingewikkelder als je het opschrijft,
ik zou zeggen; gewoon proberen :-)

Ik wens je een fijn weekend
-X-

woensdag 15 november 2017

Stem


Ik wens je een mooie dag, en oh zullen we allemaal
even een zonnedansje doen, want dat sombere weer..
ik heb het gevoel dat de grijze hemel op me is gevallen..
De luidste stem in mij zegt hard weg te rennen naar het
zuiden om daar in de zon te gaan zitten, maar omdat dat
niet mogelijk is, ik kan helemaal niet hard rennen,
daarnaast heb ik allerlei verplichtingen hier, dus ik zal
vandaag stil zijn en goed luisteren wat het mij nog meer zegt..

-X-

dinsdag 14 november 2017

Foto studio


Nu de donkere dagen zijn aangebroken, is het eigenlijk
een wonder dat ik hier in huis nog wat foto's kan maken.
Ik heb maar een heel klein stukje witte muur, voor de 
andere witte muur staat een grote kast en in de rest van de 
kamer zit een lambrisering, die een beetje creme-achtig
geverfd is, niet helemaal mijn keuze, maar het is een huurhuisje..
Ik heb voor en achter een raam, maar voor het raam achter
staat een boom die het licht wegneemt, dus ik moet het hebben
van het voorraam en wachten tot de zon goed staat.
Dat is op deze dagen ongeveer van 2 tot 3 
en dan moet hij ook nog schijnen..soms doe ik zelfs een 
zonnedansje, als ik echt foto's nodig heb, om hem te
verleiden om te gaan schijnen, haha, dat moet
je niet geloven hoor ;-)


Mijn werktafel staat precies op de plek voor het raam,
hij heeft zo ongeveer overal in de kamer gestaan 
maar dit lijkt de oplossing die het meeste ruimte geeft.
Dus blijft er ongeveer 40 centimeter over waar ik de
foto's kan maken voor de webshop en mijn blog.
Dus ik maak vaak close ups (zeg je dat zo?) en flatlays,
dat is een hip woord voor gewoon alles op de tafel leggen
en dan van boven af een foto maken, het duurde even voordat
ik dat in de gaten had, overigens, dat dat zo heette.
Omdat ik maar heb beperkte ruimte heb, zie je bij de mijne
vaak dezelfde vlek op de tafel, ohoh, nu ja, ik doe wat ik 
kan in mijn mini foto studio, maar ik denk dat het echt tijd 
word voor een gloriette :-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 13 november 2017

Gloriette


De eerste keer dat ik een gloriette (een gebouw in een tuin
wat op een heuvel ligt, ik heb het even opgezocht)
zag was In Wenen, dat was een heel groot gebouw, wat
door het Oostenrijkse hof werd gebruikt voor ontvangsten
en feesten en natuurlijk ook door Sissi, die zo stel ik
me voor, daar thee ging drinken en over de stad uitkeek.
Vorige week wandelden wij even in het park in Putte,
om even de gedachten te verzetten en tot mijn verbazing
stond daar ook een gloriette, alleen het woord is al fijn..
Een heel kleintje maar oh, mij fantasie ging meteen
met mij op de loop, stel je voor dat ik een gloriette had..


Dan zou ik regelmatig mijn kleine huisje temidden van 
de drukte en het lawaai van de stad verlaten.
Dan zou ik over de lange laan in het bos kuieren, langzaam
ernaar toe wandelen hoort bij een gloriette, lijkt mij.
Dan zou ik het in de verte al zien liggen en mij verheugen
op het moment dat ik daar aan zal komen.
Dan zou ik de luiken openen, de frisse lucht binnen laten
stromen en een kopje thee zetten (thee past beter dan koffie)
Dan zou ik buiten op het heuveltje voor het gebouwtje zitten,
helemaal alleen en luisteren naar het fluisteren van de 
blaadjes aan de bomen en het zingen van de vogels.
Dan zou ik alle gedachten door mijn hoofd laten fladderen
en in vrede zijn met de dingen..
Oh ja, ik wou dat ik een gloriette had, zomaar een heel
kleintje op een heel klein heuveltje in een klein bosje..

Hoewel ik weet dat ik het nooit zal bereiken, maar mijn 
nieuwe doel in het leven is een gloriette, haha..
Soms moet je gewoon groot dromen, denk je niet?

Ik wens je een fijne maandag
-X-

vrijdag 10 november 2017

Nacht regenboog


Dank jullie wel voor alle aardige woorden, ik wens je 
een heel goed weekend!
-X-

donderdag 9 november 2017

Windstil


En steeds weer lopen de dingen anders dan je verwacht 
had, alles kan in een vingerknip weer anders zijn.
Ik word er soms een beetje zenuwachtig van, dat de dingen
altijd anders gaan dan verwacht of gedacht..
Zo gingen wij maandag naar mijn moeder, zoals wij
zeer regelmatig doen om haar wat gezelschap te bieden
en allerlei klusjes te doen die nodig zijn.
We namen de kaarten mee, een hele doos vol, ze vond het
geweldig, hoewel het even duurde voordat ze begreep
dat ze allemaal voor haar waren, hartelijk bedankt namens haar..
Ook mijn dochter Judith kwam langs en we hadden
een stralende, vrolijke dag met zijn allen en redelijk
gerustgesteld lieten we haar daar 's avonds achter.
(oh, dat is altijd het moeilijkste moment; haar daar
alleen achter laten, terwijl je weet hoe kwetsbaar ze is)


De volgende ochtend werden we gebeld, in eerste instantie
met het bericht dat ze midden in de nacht gevallen was
en uren op de grond had gelegen voordat er hulp kwam,
hoewel de hoogbejaarde buurman er al vrij snel was..
Zij was uiteindelijk met een ambulance naar het ziekenhuis
gebracht, waar bleek dat ze een CVA (beroerte) had gehad..
Ohoh en och hemel, dan draait je hart om als je dat hoort,
dus wij reden weer naar het huisje om spullen op te halen,
de taartjes die over waren van de dag ervoor op te ruimen
en een bloemetje naar de buurman te brengen..
Later troffen wij mijn moeder in het ziekenhuis aan als een 
zielig vogeltje, het gaat naar omstandigheden redelijk,
maar de vraag is of zij ooit nog naar haar huisje terug kan..

Tussen de bedrijven door maakten wij een wandelingetje 
in het park om even op adem te komen, maar de beelden
van mijn moeder op de grond en de doos met ongelezen post
in dat lege huisje lieten mij maar moeilijk los..

Je kan je onmogelijk schrap zetten tegen de dingen die
elke dag onverwacht op je pad komen, noch kan je voorbereid
zijn op wat dan ook, want je weet gewoon niet wat er 
komen gaat en dat is misschien maar goed ook, ik vind
het allemaal al ingewikkeld genoeg om je gewoon
mee te laten voeren met welke wind er dan ook opsteekt..
Soms een warme bries uit het zuiden, dan weer een 
storm uit het westen en soms een gure wind uit het oosten,
Maar daartussen is het altijd windstil, dat moet je niet
vergeten, er komt altijd weer een kalm moment, of als je geluk
hebt zelfs een kalme tijd, daar moet je (ik) vertrouwen in hebben..

Ik wens je een fijne windstille dag
-X-

maandag 6 november 2017

Foto's


Vandaag ga ik naar mijn moeder om de kaarten te brengen,
het is een hele doos vol met meer dan 50 kaarten/brieven en
kleine cadeautjes, echt fantastisch, dank jullie wel..
Ik dacht dat het misschien leuk zou zijn om even te laten 
zien aan wie jullie je kaart hebben gestuurd, dus hierbij een 
foto van mijn moeder van heel lang geleden natuurlijk..
Het is bijzonder dat ik hem kan laten zien want tot een maand
of wat geleden heeft ze altijd gezegd dat er geen foto's waren
van vroeger, hoe vaak we er ook om vroegen..
Mijn broer vond een hele doos vol toen hij de administratie
op orde wilde brengen, tot zijn en onze grote verbazing,
mag ik wel zeggen, mijn moeder wist niet dat ze er nog waren..
Ik moet zeggen dat het nogal een bijzondere ochtend was,
de ochtend dat ik foto voor foto heb bekeken en samen met
mijn broer probeerden we iedereen die er op stond
een naam te geven, wat niet helemaal lukte, maar toch.


Wat helemaal speciaal was, was dat ik een foto vond van 
mij en mijn moeder samen, die zijn er bijna niet, ook niet
van mij als klein kind, ik denk dat ze op één hand te tellen zijn.
Deze is gemaakt toen ik al in Amsterdam woonde en een keer
een weekend naar huis was gelift, ik herken de trui die ik 
kocht op het Waterlooplein (rommelmarkt) dat was lang 
voordat tweedehands hip was, maar ik kocht toen alles 
al op rommelmarkten (er waren nog geen kringloopwinkels)
Ik kan me het moment niet herinneren, wel herken ik het 
lampje wat er hangt, het hing in de woonkamer van mijn moeder.

Zo af en toe kijk ik eens naar alle foto's, het is alsof je een 
even het gordijn van de tijd opzij schuift, een gordijn wat lang
gesloten bleef, en dan probeer ik dingen te plaatsen in de tijd
hoewel er nog veel vragen over blijven, maar ik ben blij dat 
de foto's gevonden zijn en dat ik nu een beeld heb van 
de dingen die eens waren..

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 3 november 2017

Doosje


Eigenlijk vind ik ze bijna nooit meer, zo'n klein doosje 
of bakje met wat willekeurige rommeltjes er in.
De meeste kringloopwinkles sorteren alles zo uit, dat het
meer op een warenhuis lijkt, er blijven er weinig verassingen
 over en van schatzoeken is al helemaal geen sprake meer..


Gelukkig is er nog een winkel over hier in Noord, die 
wel gewoon alles neer zet zoals ze het aantroffen in de 
gegeven dozen (en de kleren hangen niet op kleur, vind 
ik ook veel leuker) en daar vind ik nog wel eens wat.
Zo vond ik een tijdje geleden dit doosje, echt geweldig,
kijk ook even naar de tekst op het plakband..
Geel lint en garneergalon, geen idee wat het is, ik geloof 
ook niet dat het nog in het doosje zit, het bruine... was 
blijkbaar op want het is doorgestreept :-)


Ik denk dat er een hele stapel van deze doosjes geweest 
is zodat je in één oog opslag kon zien wat er in zat,
want als het er maar eentje was, kon je het net zo 
goed even open doen om er in te kijken, toch?
De inhoud van het doosje is al even ontroerend als het
doosje zelf ; een piepklein bolletje borduurgaren, 
wat naam-band om in kleding te naaien, ik vraag me 
af hoe diegene of misschien haar kind heette met die Z.
Was het Zacharius, Zinzi, Zelda, Zebedeus?
En oh, het prachtige band, is het een restje
van een kraagje wat ze op een jurkje naaide 
(van Zinzi ;-) en zou het een kerst feestjurk geweest 
zijn, vanwege het kransje met de paddestoelen,
wat ook in het doosje zit?


Dat met kerst zou best kunnen, gezien de twee glimmende
rolletjes met cadeau lint, alleen heeft ze het nooit gebruikt..
Verder zat er nog een begin van een haakwerkje in, het is zo
klein dat ik niet zou weten wat het moest worden, twee naalden
en een leeg zakje, misschien van een fournituren winkel.
Ik doe er verder helemaal niets mee met deze dingetjes, 
bij mij gaan ze in een mandje met verloren zaken die 
weer gevonden zijn en misschien dat ooit iemand mijn mandje 
zal vinden op een rommelmarkt, daar over nadenkt en het weer
in een mandje of doosje stopt, zou dat niet mooi zijn ?

Ik wens je een heel fijn weekend
-X-

woensdag 1 november 2017

Verhaaltjes


Weet je wat nu zo grappig is aan de hele kaarten actie
voor mijn moeder, hier op mijn blog, dat zij niet eens 
weet wat een blog is, zij kijkt nooit op een computer,
er ligt daar wel een tablet maar ze weet niet hoe die aan moet.
Ik heb het wel eens geprobeerd uit te leggen wat een blog is,
zoiets als regelmatig een klein verhaaltje vertellen
(inmiddels ruim 2300 verhaaltjes, kan je dat geloven?)
en daar wat foto's bij zetten, die verhalen staan dan allemaal
bij elkaar en mensen kunnen dat lezen als ze dat willen
en misschien er iets bij schrijven, zoiets :-)
Ik snap het beste dat ze dat niet weet, voordat ik aan deze
blog begon, had ik ook geen idee..
En aaah de kaarten, ik kreeg echt een hele stapel, zo lief,
allemaal met zorg en aandacht uitgekozen, soms zelfs
een aardigheidje erbij, op de één de vriendelijke groetjes,
op de andere kaart een heel verhaal, echt heel ontroerend..


Ik heb al heel wat tijd kaarten zitten schrijven, eerst een
stapeltje met mijn vulpen, om ze de bedankjes extra zwierig
te maken, maar het bleek dat ze allemaal gingen vlekken.
Niet erg, want ik heb een heleboel kaarten met mijn logo
op zijn kop, dus ik deed het gewoon opnieuw.
Ik kan van alles maar het beste ben ik toch wel in het
verzinnen van dingen die heel veel tijd kosten, haha.
Maar ik doe het met liefde en volgende week zal ik alle
kaarten naar mijn moeder brengen en haar vragen elke dag
een kaartje uit de mand te kiezen en te lezen, op die manier,
heeft ze heel lang elke dag een berichtje.
Eigenlijk is dat net zoiets als een blog, elke keer een ander
verhaaltje, misschien moet ik mijn laptop eens meenemen
en haar laten zien waar ik nu al jaren mee bezig ben..

Nogmaals hartelijk bedankt voor alle post, ontelbaar veel
karmapunten zijn inmiddels gegeven ;-)

Ik wens je een hele fijne dag
-X-