dinsdag 31 mei 2016

Sometimes I wish..


In deze tijd van het jaar kan ik wel eens verlangen
naar de Zeeuwse rommelmarkten, van die gezellige 
ouderwetse bij voorkeur op het grasveldje rond de 
kerk in een van de vele kleine dorpjes.
Vaak ten behoeve van de plaatselijke fanfare of 
om de ietwat sjofele kerk te onderhouden.
Dat ik dan in alle vroegte over de kleine dijkjes rij
mijn auto parkeer op een weilandje in de buurt
van het dorp en dan ga staan wachten bij het lint
wat om het marktje heen is gedaan, samen met 
vele anderen, en dan wat bekenden groet.
Het zijn vaak dezelfde mensen die je tegenkomt,
oh wat mis ik dat hier in Amsterdam, ik wordt 
nooit door iemand begroet op straat..


Terwijl de spanning langzaam stijgt en ik een beetje
rondloop om te kijken waar ik denk dat de beste 
dozen staan, is het hier of toch daar, gonst 
het van verwachting, wat zullen we in die dozen vinden..
Als de klok dan 8 uur (of 1 uur, ligt er een beetje 
aan in welk dorp je bent) slaat valt het lint naar 
beneden en iedereen begint als een gek te rennen
en in de dozen te graven, binnen een paar minuten
heb ik al de leukste dingen gevonden, die ik dan 
afreken bij de juffrouw die op zondag de koffie
verzorgt na de kerk.. en ja, ze heeft een schort aan..
Uiteindelijk laad ik dan mijn autootje vol en rij naar huis..


Maar ik ben natuurlijk helemaal niet in Zeeland,
en dat soort markten heb ik hier nog niet gevonden,
wel fiets ik af en toe langs de kringloop, waar ik best 
wel eens wat vind, zoals deze mooie suikerpot..
Ik denk dat wij thuis vroeger dit servies hadden,
ik herkende het meteen 'ergens' van, mijn broer ook.
Maar misschien zagen wij het ook wel bij 
iemand anders in de familie, in ieder geval kregen
wij er meteen een fijn zoemend 'vroeger' gevoel van.
Net zoiets als denken aan de tijd dat ik nog 
naar die fijne rommelmarkten rond de kerk ging..
In gedachten doe ik nog wel eens zo'n rondje
en zelfs daar word ik nog blij van, maar soms
wou ik dat ik dat het echt was..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 30 mei 2016

Pencils & drawings


Zo lang ik mij kan herinneren vind ik 
het fijn om te tekenen, gewoon voor de lol
een beetje proberen wat er uit komt.
Als kind tekende ik ook altijd in mijn schriften,
de hele zijkanten vol met wat je maar kon bedenken,
veel fijner dan rekenen, hoewel het ruitjespapier
van het rekenschrift dan wel weer heel fijn was.
(ik baseerde er zelfs een zelfmaker in 
in mijn boek Lov-ing wool op :-)


Ik heb ook potten vol met pennen, stiften en potloden,
ik hou van de geur van inkt en oh een net
geslepen potlood, dat is toch heerlijk..
Een heleboel potloden die ik heb kreeg ik gratis,
als ik in de kringloop een eenzaam potlood zie liggen
neem ik het altijd mee, bij de kassa zijn ze dan vaak
zo verbaasd dat ze zeggen die krijg je van ons :-)
De laatste dag heb ik ineens zin om vogels te 
tekenen, ik ben er helemaal niet goed in..
Het is zelfs de rede dat ik ooit moest stoppen
met de lerarenopleiding tekenen, waar het 
tekenen van dieren in Artis een belangrijk 
onderdeel van de opleiding was.


Vier uur per week gingen we daar heen met zo'n grote
map en houtskool en verf, aan het einde van de les
moest je vijf tekeningen hebben die je aan de docent
moest laten zien, waren ze niet goed dan verscheurde 
hij ze, zodat ik nooit aan de vereiste veertig goede 
schetsen aan het einde van het jaar kwam, ohoh..
Wat ik ook probeerde de dieren zagen er altijd
uit alsof ze uit een sprookjesboek kwamen,
ze zaten ook nooit stil, haha, kortom ellende..
Jarenlang tekende ik helemaal niet meer,
in de overtuiging dat het niks was..


Dus ik teken en schilder soort van vogels,
zomaar voor mijn eigen plezier, ik heb tenslotte 
geen humeurige leraar meer en als ik hem had,
zou ik denken; je kletst maar een eind..
Want ook al vind een ander het niks, wat maakt 
uit, lekker bezig zijn met iets waar je van houdt,
lijkt mij een belangrijk iets, dus ik rommel lekker voort..

Ik wens je een fijne 'rommel'dag
-X-

vrijdag 27 mei 2016

Head above water..


Dank jullie wel voor de bemoedigende woorden,
hier op Instagram en in de mail, ik kreeg zelfs 
chocolade opgestuurd van Caroline een bloglezer
(things are getting worse, please send chocolate :-)
Gedurende de loop van deze week bleek toch weer
dat als je het grote geheel niet kan overzien, het toch
de kleine dingen en gebeurtenissen zijn
 waar je hart van opspringt; de klaprozen die bloeien,
een fijn muziekje, een beetje tekenen..
En dat de waarde van de mensen om je heen;
een goed eindeloos durend (heerlijk!)gesprek met Fem,
even skypen met mijn zoon en een bezoekje
aan mijn dochter, waar we het plan maakten
om over 3 weken een paar dagen naar Lissabon
te gaan, om eens even bij te komen van de dingen..


Dus ik heb besloten het helemaal te laten wat 
men doet (wie is men eigenlijk, haha) als ik 
per ongeluk (ik zoek er al helemaal nooit naar)
iets tegenkom waarvan ik denk: huh..
zal ik eerst tot 10 tellen of tot 100 of als het 
nodig is tot 1000 en mijn weg weer gaan, 
waarmee ik niet zeg dat ik het goedkeur en als het 
te erg is zal ik echt wel maatregelen nemen..
Maar ik ga  me niet meer afvragen; waarom
(daar krijg ik toch nooit een antwoord op)
noch ga ik mijn plezier in wat ik al jaren doe,
namelijk het delen van wat ik maak en weet,
laten bederven door mensen die enkel aan 
geldelijk gewin en het vergaren van spullen denken..
Iedereen moet voor zich maar bepalen wat zijn
of haar morele kompas is..

Uit ervaring kan ik zeggen dat alle spullen
van de wereld er echt niet meer toe doen als het
er echt op aankomt, het enige wat werkelijk telt
zijn de kleine dingen waar je hart van gaat zingen,
vriendelijkheid en de dierbaren om je heen..

Enfin, ik ben weer boven water of beter gezegd,
ik herinner me weer hoe ik moet zwemmen.
Ik wens je een heel fijn weekend
-X-

maandag 23 mei 2016

Under water..


Na al die redenen om opgewekt te zijn, kon 
ik er van het weekend ineens geen eentje meer bedenken,
misschien kwam het gevoel met het weer opzetten,
bewolkt en regenachtig werd het..
Het begon met verschillende foto's die ik zag van mensen
op de social media die spullen verkopen die ik 
had verzonnen en gemaakt, nu weet ik echt wel dat
van heel veel dingen niet meer kan zeggen wie het
bedacht heeft en dat ook ik varianten op een thema maak.
(Zo kijk ik er ook naar en van heel veel 
dingen die ik maak maakt het mij niet uit wat je 
er mee doet, of je laat je inspireren, ook heel fijn!)
Maar sommige dingen zijn zo specifiek van mij
en bovendien geef ik al mijn patronen al jaren gratis
weg met het idee anderen ermee te plezieren..
En natuurlijk vind ik het fijn als ze gemaakt worden,
en al maak je er 1000 en deel je ze uit op de Dam,
mij best, maar verkopen vind ik toch iets anders..
Het is een ingewikkelde discussie, dat snap ik,
en ik weet ook dat ik er weinig aan kan doen,
behalve hopen dat mensen zich afvragen of het 
goed voelt, als je het doet, en in gedachten het even
omdraaien, wat zou je ervan vinden als ik jouw 
patronen, waar je heel veel moeite en tijd in stak,
 maak en die ga verkopen alsof ze van mij zijn..
Ik laat mijn blog noch mijn boeken sponsoren
om onafhankelijk te blijven en ik moet echte moeite
doen om het hoofd boven water te houden,
daar kies ik zelf voor, natuurlijk, maar toch
vraag ik me af of ik het nog fijn vind om 
veel en hard te werken voor bijna niets..
terwijl sommige anderen er aan verdienen
 (uiteindelijk zijn het natuurlijk maar 
een paar mensen op die vele anderen die het 
wel begrijpen en gewoon voor hun 
plezier de dingen maken)


Bergrijp me goed, ik gun iedereen alles hoor, dat is 
het punt helemaal niet, en een ieder zal hier anders 
in staan en misschien zeggen zie het als een compliment.
(maar daar kan ik niet van leven, uiteindelijk)
Waarschijnlijk reageer ik weer veel te gevoelig,
en zou ik moeten denken je gaat je gang maar
en misschien zelfs: whatever..
(oh wat zou dat fijn zijn als ik dat voelde)
Soms heb ik het gevoel dat ik op geen enkele manier
ben opgewassen tegen dat hele online leven..
Misschien zeg je; leg het naast je neer, dat 
vind ik ook, maar het lukt me nu gewoon niet..
Het was alsof dit een dominosteen was, 
die de rest van het parcours langzaam maar zeker
omkieperde en ik zit hier nog steeds met de 
bergen steentjes en ik heb even geen idee 
waar ik moet beginnen met opbouwen..
Het begin is natuurlijk dat ik denk; ach nu ja,
laat iedereen maar doen wat ze willen, en ga door
met wat je aan het doen was, maar hoe harder 
ik dat probeer hoe minder het lukt..

Dit is natuurlijk geen goed bericht om een nieuwe 
week te beginnen maar soms schijnt de zon
en soms regent het, vandaag regent het..

Ik laat het wel weten als ik boven water ben,
ik denk hierbij onmiddelijk aan het Zeeuwse motto:
Luctor et emergo (ik worstel en ontzwem)
Dus het komt wel weer goed, maar ik
ben even in de tussentijd, op zoek naar Whatever..
-X-

vrijdag 20 mei 2016

Reasons to be cheerful


Redenen om opgewekt te zijn;
-het regent, dat is goed voor de planten
-de eerste klaprozen bloeien
-dat je zomaar naar de bibliotheek kan gaan en 
zomaar een stapel fijne boeken mee mag nemen
-het idee dat de zee er altijd is ook al zie je hem niet
-de vogels die fluiten zonder dat je je ziet
-een aardig gebaar van iemand die je niet kent
-iets zomaar weggeven wat je toch niet gebruikt
-schelpen op het strand die je in je zak kunt stoppen


-een witte roos die bloeit voor het raam
-een onweersbui die vanuit het niets komt opzetten
(vooral het eerste gerommel in de verte)
-een 'zomaar' mailtje van een bloglezer in je inbox
-dat je in gedachten altijd overal naar toe kunt gaan
-websites met Franse bouwvalletjes te koop
-de kat van de buren die even 'dag' komt mauwen
-de gedachte dat je zomaar met de zuidenwind mee
weg zou kunnen wandelen, met een knapzak op je rug
(ook al zou je dat natuurlijk nooit echt doen, hoewel..)
-de geur van de tuin na de regen
-een fijn pennetje en een leeg vel papier
-een opgeruimd huis (nadat je eerst hebt lopen
mopperen over de rommel en dat je 
wel bezig kan blijven..)


-verse aardbeien met slagroom
-de eerste aflevering kijken van een een televisieserie
(ik heb geen televisie dus in mijn geval Netflix op de laptop)
en denken, ah ja daar heb ik zin in..
(ik kijk nu naar 30 degrees in February, erg fijn)
-een mand met ongebruikte verse wol en een nieuw 
brei-of haakproject in gedachten
-een potlood vinden bij de kringloop en het dan
gratis meekrijgen bij de kassa
-dat je alleen maar een schaar en wat papier nodig hebt
om een slingertje te knippen, om al deze kleine
genoegens te kunnen vieren :-)

Ik wens je een heel goed weekend,
met veel groot en vooral klein plezier
-X-

donderdag 19 mei 2016

Gone


Ik hoop dat ik niet verdwaal ;-)
Fijne dag
-X-

woensdag 18 mei 2016

Little late, a how to and a mini-give-away


Nu ben ik een beetje uit mijn doen want ik werd 
pas om 9 uur wakker, dat is voor mij echt
verslapen, meestal ben ik voor zevenen wakker..
Ik kon vannacht niet slapen, niet dat ik niet moe was,
maar per ongeluk zet zich dan ineens een gedachte
vast, waar je dan vervolgens niet meer vanaf kan komen.
Die gaat dan in de repeteerstand en begin ik in gedachte
tegen mijn gedachtes te praten, zo in de ochtend 
klinkt dat gek maar 's nachts lijkt dat heel normaal..
Vervolgens probeerde ik van alles om er vanaf 
te komen, zei tegen mijzelf dat het maar het babbelen
van mijn drukke hoofd was, deed de oefening 
langs de kant van de weg staan en het verkeer
zien als mijn gedachten, die ik voorbij kon 
laten razen zonder er deel aan te nemen..


Maar niets van dat alles hielp, ondertussen voelde 
het bed als een plank en wist ik niet meer hoe ik moest
liggen, pas op het punt dat ik dacht, nu ja, dan slaap
ik toch een keertje niet, wat zou het, viel ik in slaap..
Maar daar gaat deze post eigenlijk helemaal niet 
over, de foto's laten ook iets heel anders zien,
dan een slapeloze vrouw in het midden van de nacht.
Geloof me, dat wil je helemaal niet zien, haha.
Maar goed, ik haakte een bloemenslingertje,
zo deed ik het:


Nog even voor de duidelijkheid, de grote bloemen
hakte ik met dikke katoen, haaknaald nummer 4,5.
De kleine bloemetjes met hele dunne katoen met 
haaknaald nummer 2,5, maar als je dat te veel priegel
werk vind kan dat ook met naald nummer 3.

De verhuiskaart die je hier boven ziet staan, maakte
ik voor Liesbeth van Sloppop , maar dat terzijde..:-)


Omdat, inmiddels wel bekend, ik eigenlijk niets
met het handwerk doe wat ik maak
(ik vind het gewoon fijn om te maken)
dacht ik dat het misschien leuk zou zijn als ik het 
minislingertje weg zou geven, dus mocht je het willen
ontvangen laat maar een berichtje achter.
(dat kan ook op Instagram, als dat je voorkeur heeft)

Wel, ik ga even wakker worden en koffie drinken.
Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 17 mei 2016

Little beach house..


Wij gingen vroeger nooit op vakantie, daar waren
om het zo maar te zeggen de middelen niet voor,
maar een paar zomers hadden wij een kotje,
zo noemden wij het strandhuisje wat wij huurden.
Het was niet zo'n mooie als deze, het was een vierkant
hokje in een rij, de ene helft was groen en de 
andere helft was wit geverfd, tegen de duinen aan
erbij hoorde een grote sleutel met een blokje
eraan waar het nummer van het huisje op stond..
Als het mooi weer was, in de eindeloze zee 
van tijd die de grote vakantie was, weet je nog,
de vakantie heeft nooit meer zo lang geduurd
als toen, maakten wij broodjes klaar, pakten 
onze tassen, ik had zo'n geruite met een vakje 
er op, waar je een briefje in kon doen met je naam,
en fietsten wij langs het paadje naar het strand.


Het was niet zo ver fietsen, en dat was maar 
goed ook want ik fietste staande op de pedalen,
dat heb ik jaren gedaan want ik durfde niet zo goed
te gaan zitten en trappen tegelijk..
Daarna sjokten we over het schijnbaar eindeloze 
duinpad richting het strand, waar we dan nog een 
kilometer of wat over moesten wandelen om
bij het hokje te komen..
Het stelde niet zo veel voor het hokje, er stonden enkel
een oranje canvas windscherm en twee houten 
strandstoelen in, van die stoelen die zo lastig 
uit te klappen zijn, maar wij vonden het geweldig.
Zo snel als wij konden trokken wij onze zwempakken
aan en renden naar de zee om als eerste 'door' te zijn.
Wat zoveel betekende als met je hoofd onder water.


Aan het begin van elke zomervakantie kreeg wij
(mijn broer, zus en ik) een plastic luchtbedje en 
een Donald Duckpocket die wij moesten delen.
Daar werden hele schema's voor bedacht wie wat
wanneer kreeg, maar als je een van de twee dan 
eindelijk in handen had, oh wat een plezier..
(het luchtbedje was vaak al na 3 dagen lek en de 
pocket helemaal uit vorm door al het zand,
ondanks dat waren beide een kostbaar bezit)
Ik denk niet zo vaak aan vroeger, er is niet heel 
veel feestelijks om aan terug te denken maar 
het kotje, de dagen op het strand dat waren 
dagen met een gouden randje, magisch, dus daar
 ga ik in gedachten nog wel eens naar terug..


Net als dit weekend, toen ik dit knipvel tekende
voor de webwinkel tekende, ik bedacht me dat het
leuk zou zijn om wat zand en schelpen mee te sturen,
mocht iemand het leuk vinden om het te maken.

Dus wij reden naar het strand, daar zocht ik schelpen,
en schepte een emmertje vol met zand
en ging even liggen op het zand en terwijl 
ik daar zo lag, zag ik mijzelf in gedachten rennen 
over het strand, in mijn blauwe badpak met een 
lek luchtbedje onder mijn arm, blij, huppelend,
en ik verlangde even naar dat perfecte moment
in de tijd, inmiddels lang vervlogen..

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 13 mei 2016

Flower or seafish..


Van de week wilde ik dit bericht posten, maar ik
kreeg enkel foutmeldingen, ik kon niet in het 
dahsboard van mijn blog komen, oe daar schrik ik 
altijd even van, ik begrijp helemaal niets van de 
techniek van een pc, en als het dan niet werkt..
Het bleek een probleem van blogger te zijn,
ik kijk tegenwoordig altijd eerst even of 
een probleem is waar ik iets aan kan doen of niet..
Dat scheelt een heleboel paniek, als ik er niets 
aan kan doen kan ik het laten gaan..
Dus ik wilde iets zeggen over deze bloemetjes
die ik haakte, ik zag een plaatje in een Japans
haakboek en maakte ze na, dacht ik..


Het pakte bij mij net iets anders uit, in plaats 
van een bloemetje werd het een zeester,
of een zeester die op een bloemetje lijkt,
het is maar hoe je het bekijkt..
Ik haakte het met hele dunnen katoen en naald
nummer 2,5 maar je kan het haken met wat je fijn vind.

Ik wens je een heel fijn Pinkster weekend,
ik geloof dat het niet zulk mooi weer wordt,
maar daar doe je niets aan, en dingen waar je niets
aan kan doen...haha..
-X-

donderdag 12 mei 2016

Tulip fields..



Een week of wat geleden gingen wij naar 
Den Haag, dat doen we zo heel af en toe, daar is 
een tentje waar je Indonesisch kan eten, P kwam 
daar al in zijn studententijd en soms wil hij even 
zien of het er nog is en het eten nog steeds zo lekker..
We reden een beetje binnendoor omdat ik graag
de bollenvelden wilde zien, die zag ik vorig jaar 
voor het eerst en ik vond het nogal bijzonder.
(beetje hysterisch ook, al die kleuren, dat wel)


Naarmate wij de velden naderden werd het steeds 
drukker op de weg, het was zondagmiddag, 
en wij waren bepaald niet de enige die op dit
 idee kwamen (soms ben je gewoon niet origineel:-)
Bussen, auto's, het was een gekkenhuis, zelfs 
de bermen stonden vol en we moesten moeite doen
om de auto ergens kwijt te raken..
Evenzo veel moeite moest ik doen om een foto
te nemen waar geen mensen opstonden, hele hordes
liepen door de velden, met selfiesticks
(oh dat vind ik toch zoiets, leuk misschien als
 je 15 bent, maar anders..)
Liggend tussen de bloemen, de een nog in een 
gekkere pose dan de ander..ondanks de bordjes
waarop stond dat je niet tussen de bloemen mocht staan.
Ook maakte ik van verschillende families een 
portret, hun camera werd gewoon in mijn handen 
geduwd en dan kreeg ik ook nog aanwijzingen..
Camera to the left, do it again, please..
Oh haha, ik ben dol op aanwijzingen,
maar dit was toch een beetje te gek allemaal,
dus ik luisterde niet en klikte maar wat..


Nadat ik een paar foto's had genomen en wij 
eindelijk weg konden rijden (in de file) mijmerde 
ik even over dit hele merkwaardige uitje.
 Over of het door de explosie van kleuren kwam
dat iedereen zo over zijn toeren leek en aan de Japanse
familie die bij thuiskomst ziet dat de foto van de
hele familie in een bollenveld, door mij genomen,
onscherp blijkt te zijn..
En terwijl we daar zo reden op weg naar Den Haag,
zag ik in de kant van de weg, een enkele tulp staan,
helemaal alleen en dat vond ik misschien nog wel 
de mooiste die ik die middag gezien had, 
die eigenwijze tulp die dacht, haha, ik ga niet 
tussen de anderen staan, ik vind het hier veel fijner..

En oja, het eettentje was er nog en het eten was 
nog steeds zo lekker, P was weer gerustgesteld ;-)

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 10 mei 2016

Enjoy The Little Things

  
Ha, dit verwacht je natuurlijk niet, het nichtje
van Ingrid, Guusje (misschien heb je mij wel eens
gezien hier of op instagram.
Voor school heb ik de opdracht gekregen om een
stage te gaan lopen. Toen ik dat hoorde dacht ik 
meteen aan Ingrid. Waarom ik zo graag bij mijn tante 
wilde stage lopen is omdat ze een creatieve zelfstandige
ondernemer is. We hebben eigenlijk gelijk contact 
gezocht. Wanneer ik het idee aan haar vertelde stemde
ze er meteen mee in!


Ik moest verschillende opdrachten doen voor mijn
stage. Dat was onder andere een kaart ontwerpen en
vervolgens bewerken in Photoshop. Uiteindelijk heb ik
de kaart ook uitgeprint. Ingrid heeft een instagram 
account waarop de kaart te zien is. Leuk genoeg kreeg 
de kaart heel veel likes!


Geniet van de kleine dingen he!
Soms kan iets wat je totaal niet verwacht 
opbloeien tot iets moois. 

Adios (jaja ik heb Spaans op school ;-) )

-X-

maandag 9 mei 2016

Early bird..


Het mooiste moment van de dag, op onverwachte 
zomerse dagen als deze zijn wat mij betreft
het vroege uur, ik ben altijd vroeg wakker,
altijd voor zevenen, buiten in de tuin.
Het is natuurlijk helemaal mijn tuin niet, dat geeft
ook helemaal niets, ik kan er naar kijken en 
je hoeft iets niet te bezitten om ervan te kunnen genieten.
Ik heb ongeveer een metertje tegen mijn huisje aan,
waar een stoel staat en een tafeltje, waar ik erg 
aan gehecht ben als een van de weinige dingen,
het is een oud keukentafeltje uit de tijd 
dat ik nog in Kattendijke woonde, dat was nog
voordat ik begon met bloggen, ik wist toen 
niet eens wat een blog was..


Het tafeltje is inmiddels helemaal versleten, 
afgebladderd en oud, maar het staat nog steeds,
ook al wankelt het een beetje (soms voel ik me een
beetje verwant met het tafeltje, haha)
Het is het tafeltje waar ik spelletjes aan deed met Judith
en waar ik 's nachts soms aan zat te wachten
al ik niet kon slapen omdat Daan de stad in
was en nog steeds niet thuis was en ik me zorgen 
maakte of hij wel het licht van zijn fiets aan had
gedaan terwijl hij over het gevaarlijke donkere
dijkje naar huis moest fietsen..


Ik heb een zeiltje over het tafeltje heen gelegd,
om het te beschermen tegen verder verval,
er op staan wat kruiden en een geranium, bij wijze
van het 'eigen tuintje' gevoel er ligt ook een steen op
in de vorm van een hart die ik ooit eens vond.
Enfin, op het vroege uur, zit ik dan op de stoel
met een glaasje koffie, ik drink altijd koffie uit
een glas, dat ziet er lekkerder uit en ik luister
naar de vogels die boven het geruis van de weg
in de verte heen zingen.
Als ik geluk heb hoor ik de duif koeren, dat 
maakt het echt een zomerochtend, ik zie hem 
nooit want hij zit ergens verscholen tussen de 
bladeren van de grote bomen, die in de tuinen staan.


De zon komt op aan deze kant van de tuin en 
het gefilterde licht is zacht en goudachtig, precies 
wat je nodig hebt zo vroeg op de dag.
Dan zit ik daar een beetje wakker te worden en soms
als je heel goed luistert hoor ik ineens de gesprekken
die gevoerd zijn aan het tafeltje, hoor ik de 
kinderen lachen en dat vervult mij met melancholie,
maar net voordat ik sentimenteel wordt, is de koffie 
op en ga ik naar binnen..
Het is een mooi moment van de dag, net voordat 
de hele wereld wakker wordt en ik koester deze,
net als mijn tuintje van een meter breed.

Ik wens je een fijne dag
-X-

vrijdag 6 mei 2016

Wait and see..


Vorig jaar om deze tijd was ik nog maar net 
begonnen met het boek Lov-ing wool,
zo heette het toen nog niet, de werktitel was 
het-iets-met-wol-boek, ook leuk maar ik denk niet 
dat de uitgever dat een goed titel idee had gevonden..
Het leuk van dingen maken is natuurlijk het proces,
dat je ergens aan gaat beginnen en dat je zelf 
eigenlijk ook nog niet weet wat het gaat worden.
Dat je wel een idee hebt van een richting maar
dat je benieuwd bent wat je er zelf van gaat maken.


De meeste dingen ontstaan bij toeval, je ziet iets
en ineens denk je; ah ja dat zou ik kunnen doen,
dat zijn meteen ook de allerfijnste momenten 
in het proces, alsof de mist optrekt en je het
ineens heel helder ziet..
Op de een of andere manier kan ik dat proces 
niet versnellen, het idee komt als het komt.
Dat vind ik ook helemaal niet erg, het is juist de
charme ervan, het enige wat ik nodig heb is 
vertrouwen dat het wel zal komen..
Ik had geen enkele zelfmaker in mijn hoofd 
toen ik begon, ik dacht enkel iets met wol,
schreef dat op (letterlijk) en ik liet het met rust,
na een paar dagen kwam het eerste idee al 
langs drijven en ben ik begonnen..
Het is zoiets als eindelijk het begin van een 
bolletje wol vinden, als je de draad te pakken 
hebt kan je het afwikkelen..


Nu het boek klaar is, denk ik, aah dit is het geworden..
Ik heb geen idee hoe het bij anderen werkt,
maar ik kan je aanraden om het eens te proberen.
Een richting voor iets te verzinnen, het vervolgens 
laten gaan, er vertrouwen in hebben dat het goed komt
en gewoon zien hoe de dingen zich ontvouwen..
(misschien geldt dit wel voor het leven in het algemeen :-)

Ik wil natuurlijk iedereen hartelijk bedanken
voor alle leuke reacties op het boek, heel fijn.
Ik wil graag een boek sturen naar Liza Veenendaal en 
de kaarten naar Simone de Klerk, als jullie je adres
mailen dan stuur ik het op.

Alle foto's bij dit bericht zijn gemaakt voor het boek,
allemaal varianten van foto's die in het boek staan,
van sommige dingen maakte ik er wel 20 verschillende.

Ik wens je een heel mooi weekend
(ooh dat weer, eindelijk, zo fijn)
-X-

donderdag 5 mei 2016

Blessings..


Het lijk mij vandaag een perfecte dag
om even stil te staan bij al onze zegeningen,
die we, in ieder geval ik, nogal eens vergeten
in alle drukte met en over de Dingen..

Ik wens je een stralende dag
-X-

woensdag 4 mei 2016

A little crochet lesson


Het is al weer een tijdje geleden dat ik een 
soort van lesje op mijn blog plaatste, ik ben zo 
op gegaan in andere dingen die ik ook leuk vind om 
te doen, zoals tekenen enzo dat het er niet zo van kwam.
Ik had eigenlijk ook niet zo'n idee wat ik zou kunnen
maken want in tegenstelling wat iedereen misschien
zou denken, heb ik hier in huis eigenlijk geen 
enkel gehandwerkt dingetje liggen of hangen..


Ik vind het leuk om iets te maken, maar vervolgens
hoef ik het niet te hebben, het gaat mij om het 
bezig zijn en nieuwe dingen proberen..
Omdat ik het Tunisch haken nooit eerder had gedaan
zocht ik het op in een oud haakboekje, in nieuwe boeken
kom je het nauwelijks tegen, misschien is het 
per ongeluk uit de mode geraakt, terwijl het 
er echt heel mooi uitziet vind ik..
De achterkant lijkt wel een breiwerk.
Het duurde even voordat ik het begreep want 
ik kan eigenlijk helemaal niet goed patronen lezen,
al die afkortingen en schema's, ik denk de hele tijd; he..
dat kan helemaal niet, ik maakte vele proeflapjes
en uiteindelijk is het gelukt, of in ieder geval denk ik
dat het zo moet, haha:





Nog even een paar dingetjes; je moet met een dikkere
naald werken dan je normaal zou gebruiken.
Dit is wol voor haaknaald nummer 3,5 maar ik gebruikte
een naald 5, dat deed ik eerst niet en het werd 
een soort wollen plankje, dat ten eerste.
Mijn eerst proeflapjes werden allemaal scheef,
of ik begon met 20 steken en eindigde met 10.
Ik geloof dat ik nu weet hoe dat komt.
De eerste steek van de rij waarbij je de steken
moet opnemen moet je niet haken, en de laatste
steek van die rij moet je echt even zoeken,
ik stopte steeds na het laatste verticale lusje,
maar dan ga je minderen, je moet echt je naald
in de laatste steken proppen ;-) en steeds
toch weer even tellen of je nog hetzelfde aantal
steken hebt als waarmee je begon.


Als het niet meteen lukt gewoon blijven proberen
als je daar tenminste zin in hebt..
Het kostte mij een paar avonden om een goed 
lapje te krijgen en als je een maal de slag te pakken
hebt gaat het echt heel lekker..
Oja, ik zie nu de roze verticale lusje over de gele wol,
dat krijg je door van kleur te wisselen, als je 
alle lussen op je naald hebt staan.

Ik hoop dat het een beetje duidelijk is zo, 
vragen erover via de mail zijn bijna niet te beantwoorden,
ik moet het werkje in handen hebben om er 
iets over te kunnen zeggen..

Ik wens je een fijne dag
-X-

dinsdag 3 mei 2016

Bookparty #2 and a little give-away


En in gedachten nog even terug naar het feestje,
alsof ik het ooit zou vergeten, zoveel mensen
die speciaal voor mij kwamen, echt heel bijzonder..
 Van te voren zie ik altijd een beetje op
tegen dingen waarbij veel mensen aanwezig zijn,
ik had bijvoorbeeld vroeger al een hekel 
aan schoolreisjes, hoewel ik erg uit zag naar 
de witte kadetjes met hagelslag en kaas
die ik dan meekreeg ;-) was het een fijne dag..


Ik signeerde boeken alsof ik nooit anders deed,
kreeg stapels kadootjes alsof het een verjaardag was
en zoveel bloemen dat ik ze niet ineens allemaal 
mee kon nemen, ik had er geen plek voor gehad,
aan het einde van de middag heb ik ze gedeeld
met de mensen die mij hielpen met opruimen.
Maar vooral heb ik veel gepraat, met iedereen
veel te kort natuurlijk, ik was het liefste even met
een ieder apart gaan zitten, maar daarvoor 
was het veel te druk..


Waar ik nog helemaal niet aan toe was gekomen,
ik had tenslotte een kleine blogvakantie is 
om een exemplaar van het boek weg te geven.
Mocht je zin hebben in een gesigneerd exemplaar,
het mag ok zonder handtekening als je dat liever wil.
Laat hieronder een reactie achter en dan zal ik het
vrijdag weggeven, ik zal het niet vergeten deze keer,
net als de kaarten die ik laatst weggaf, ik stuurde
via Instagram al een setje naar iemand maar 
ik doe dat gewoon even over om het goed te maken.
Laat in je reactie even weten of je een setje
kaarten wil of het boek, of misschien wel allebei..


Ik kijk met grote tevredenheid terug op het maken
van dit boek, het was een prettig en vloeiend proces,
ik heb het gevoel dat ik het nu kan, boeken maken.
Het feestje was een mooie afsluiting van deze periode.
Wat mij het meest zal bijblijven is het Goede gevoel,
de bijzonder prettige sfeer met al deze mensen samen.
Wat ik ervan op heb gestoken is dat ik het aandurfde 
om in de stressvolle dagen ernaar toe,
een aantal mensen te benaderen en te zeggen wat er
speelde en dat dat zo goed uitpakte, de reacties
waren hartverwarmend, het heeft mij gesteund
en door alles heen geloodst..
Daarnaast heb ik opnieuw ervaren dat, ook al
denk je van niet, je jezelf altijd weer kan oprapen
en boven jezelf uit kunt stijgen, en ha,
als ik het kan..kan jij het ook..want..


-X-

Ps. de foto's zijn gemaakt door Liesbeth van Sloppop
de foto's van het bericht van gisteren zijn gemaakt
door Sabien van Engelpunt.