dinsdag 30 juni 2015

My grass is just as green as yours..


Het gras de buren is altijd groener, dat was het eerste
wat in mij opkwam toen ik dit origami gras
aan het vouwen was in mijn geval is dat echt waar.
Ik heb namelijk helemaal geen grasveldje,
ondanks het feit dat ik er dol op ben..
(zeker nu met die warme dagen, heerlijk met 
je blote voeten door het gras lopen, of er op liggen..)
Maar natuurlijk is dit gezegde niet letterlijk bedoeld
en daar dacht ik eens over na terwijl ik 
aan het vouwen was (iets vouwen is sowieso een
fijn werkje om je gedachten eens helemaal te laten gaan..)


Over het algemeen gesproken ben ik niet
jaloers aangelegd, gelukkig niet, ik gun een ander 
van alles waar zij blij van worden...
Heel af en toe voel ik de neiging mijn leven 
tegen dat van een ander af te zetten, voornamelijk 
ingegeven door plaatjes op Instagram, waardoor het lijkt
alsof zij het allemaal veel beter/mooier of fijner hebben dan ik..
Het duurt dan meestal niet lang voordat ik mij realiseer
dat anderen dat ook van mij zouden kunnen denken..
Want als ik een haakfoto plaats zie je niet dat ik
misschien wel migraine heb op dat moment,
als ik een foto plaats van een bloemetje zie je niet
dat ik misschien ergens vreselijk zorgen over heb..
En zo is het misschien ook wel andersom, 
ik weet het niet, het maakt ook helemaal niet uit..
(Daarnaast hoef je maar naar het journaal te kijken,
of de krant te lezen om te te weten dat wij het hier 
over het algemeen gewoon goed hebben)


Daar dacht ik zo eens allemaal over na terwijl ik
mijn eigen gras vouwde en toen ik het in de 
vensterbank zette, schoot mij de Engelse uitdrukking;
Sometimes you're ahead and sometimes you're behind
te binnen, dat is ook zo..
Het betekent ook dat er ergens een midden is,
en dat is precies waar ik me bevind..
(met soms een uitschieter naar de een of andere kant)
en dat mijn gras net zo groen is als van ieder ander.

Ik wens je een stralende dag en een grasveldje
om met je blote voeten over heen te lopen!
-X-

maandag 29 juni 2015

Bye bye..



Vanuit het pension keek je aan de achterkant
tegen een hoge, steile, rotsachtige bergwand aan,
in de avond zag je dan in de verte af en toe de lampen
van een auto, die naar beneden reed.
Op een zonnige middag besloten wij die weg naar
boven te rijden, ik denk dat ik de hele weg mijn adem
inhield, zo smal, zo hoog, zo spectaculair..
Eenmaal boven gekomen (pfff) reden wij een gebied in,
van een onwerkelijke schoonheid..
Er stonden eeuwenoude olijfbomen, er liepen
her en der koeien en ezels los, en het was er zo stil..


Wij reden voorzichtig verder, omdat de koeien
zomaar over het weggetje (met vele gaten er in) liepen,
maar ook omdat het enigszins ongepast leek,
met een auto hier door heen te rijden..
Op een gegeven moment zagen wij een klein tafeltje
langs de weg, met een parasol erboven, de vrouw
die erbij hoorde sprong zowat voor de auto, hello, hello,
riep ze en begon omstandig haar waren aan te prijzen..
(ik had zomaar de indruk dat hier niet zo vaak
toeristen kwamen)


Natuurlijk stapten wij uit de auto, kochten wat 
amandelen bij haar stalletje en wat knalgroene soort van pruimen,
ze liet ons van alles proeven en P moest haar
kleine moestuintje bewonderen..
Bye bye schreeuwde ze met schelle stem, toe we weg reden. 
Oh het was zo grappig, echt, ze stond als een malle 
te zwaaien, alsof we verloren familie waren..
Een eindje verderop parkeerden wij de auto
bij een veld met allemaal oude waterputten, 
en terwijl wij daar zo zaten wenste ik dat ik even 
de tijd als een gordijn opzij zou kunnen schuiven..
Dan zou ik gezien hebben dat de vrouwen het water uit 
de putten haalden met een emmer..
(niet zo'n blauwe van plastic natuurlijk..)


Dan zou ik gezien hebben dat er prachtige oude 
kleden tussen de bomen hingen om te luchten,
dat een oude vrouw ze ophaalde en op haar rug bond.
Dan zou ik gezien hebben dat iemand
zijn boot helemaal over het steile weggetje zijn boot
naar boven had gesleept, misschien met het wonderlijke idee
om hem daar ooit eens op te knappen..
(nu ligt de boot al jaren en lijkt vergroeid met de omgeving)


Dan zou ik gezien hebben dat er een kromgegroeide 
oude vrouw met een enorme bos kruiden op haar
rug, over het weggetje liep..
Maar toen realiseerde ik me dat dat eigenlijk helemaal 
niet nodig was, van dat gordijn van de tijd..
want dit alles was daar, schijnbaar onaangeraakt 
door de tijd, vroeger en nu kwamen hier samen..
Dus wij zaten daar nog een uurtje of wat,
ik verzamelde wat moed om het bergweggetje weer
af te dalen..en toen ik die bij elkaar had,
vertrokken wij..


Wij reden langs het amandelvrouwtje,
om aan de lange maar wonderschone afdaling te beginnen.
Bye bye riep ze en ze zwaaide alsof haar leven ervan af hing..

Ik wens je een fijne dag
en natuurlijk zeg ik; Bye bye ;-)
-X-

vrijdag 26 juni 2015

The ocean



Deze foto nam ik van een steiger af,
kan je geloven dat het water zo helder is?
De zwarte dingetjes die je ziet liggen op de bodem
zijn zee-egels (gewoon, ter informatie ;-)

Ik wens je een heel fijn weekend,
ik denk zomaar dat het strandweer wordt..
-X-

donderdag 25 juni 2015

A special encounter..


Op een zinderend warme namiddag reden wij,
door het schijnbaar verlaten landschap
over een duizelingwekkende bergpas heen.
Het was een goede oefening in vertrouwen hebben,
naast iemand zitten die het stuur in handen heeft
terwijl je zelf de afgrond inkijkt.
Een enkele verkeerde beweging en de auto
zou zo over de rand schuiven met alle gevolgen van dien.
(er was geen enkel geruststellend hekje te vinden)
Af en toe ontsnapte mij een Oeh en Aah en
natuurlijk een zucht van verlichting als we boven waren.
Af en toe stopten wij even, om van het uitzicht 
te genieten en de stilte te ervaren, je hoorde enkel
het zingen van de krekels, of het gezoem van de bijen.


Terwijl wij de bergpas afreden achter een vrachtwagentje,
wat hortend en stotend de weg afreed,
zag ik dat het autootje over iets heen reed,
precies tussen de wielen door; was dat nou...
Stop eens even, zei ik (tegen mij onverschrokken chauffeur;)
En ja hoor, het was een schildpad, die midden op de weg zat.
Ik zag enkel het schild, misschien vond hij het autootje 
wat bijna over hem heen was gereden ook een beetje eng..
Ik haalde mijn camera, en precies op het moment
dat ik de eerste foto wilde maken, kwam zijn kop
(of is het hoofdje?) uit het schild..
Hij keek me aan met dat oogje (of ik dacht 
dat hij dat deed) en ik was ontroerd,
wat een bijzondere ontmoeting, ik zag nog nooit
eerder een schildpad, behalve in de dierentuin.
(en nu ja vroeger bij de Fabeltjeskrant)


Ik maande de schildpad richting de kant van de weg,
je moet er toch niet aan denken, dat hij per ongeluk,
onder de wielen van een auto terecht zou komen..
Beetje beter oppassen de volgende keer, zei ik tegen hem
en misschien kan je de volgende keer als je
een vergadering bijwoont van de Zuid Turkse Berg Schildpadden
eens de mogelijkheid bespreken van een vlaggetje 
bij het oversteken van bergwegen...
(gewoon een kleine tip van mijn kant)
Natuurlijk gaf hij geen antwoord, maar wandelde
op zijn gemakje de berm in, wij vervolgden onze weg..

Ik wens je een fijne dag
-X-

woensdag 24 juni 2015

A wish tree and some postcards.



Met onze glanzende witte huur auto reden wij
regelmatig door de bergen, omdat zo ongeveer iedereen
in een witte auto reed en wij een Turks nummerbord hadden,
dus niet speciaal herkenbaar als toevallige toeristen,
staken voorbijgangers regelmatig hun hand op.
Eenmaal stonden wij langs de kant van de weg,
even te genieten van het uitzicht toen er iemand langsreed
die zwaaide, P zwaaide zo enthousiast terug dat de man 
meteen remde en vroeg of hij ons kon helpen :-)
Op een mooie ochtend reden wij door een piepklein
rommelig dorpje, het waren eigenlijk niet meer
dan een handjevol huizen en een moskee..


Wij besloten wat thee te drinken op een terrasje
onder een boom met een briefje er op..
Op het briefje stond dat het een wensboom was
(dat zagen we ook al in een ander dorp, het is 
kennelijk een streek waar veel te wensen is)
Je moest drie rondjes met de klok mee 
rond de boom lopen en het zou Allemaal goed komen.
Dat deed ik natuurlijk, ik hou van wensbomen
eigenlijk van welk wens-ding dan ook..
Het cafeetje werd gerund door een hele familie,
vader, moeder, ooms, tantes, natuurlijk oma
die met strenge hand het hele gebeuren runde en
een brutaal jongetje, of kereltje zoals P zou zeggen..
die met een driewielertje rond onze tafel cirkelde.
Wij zaten daar een uur of wat, met thee, wat te eten
en keken naar het onderlinge liefdevolle gedoe 
van de familie en zo af en toe liep ik eens
drie rondjes rond de boom, gewoon voor de zekerheid ;)


Op weg terug naar de auto liepen wij door
de verlaten dorpsstraat, overal schrikten mensen op
en haasten zich naar hun winkeltje..twee toeristen-alarm!
In een mini supermarkt vroeg ik naar wat ansichtkaarten
(dat klinkt makkelijker dan het was) waarop het meisje
naar buiten liep, haar kleine broertje riep die aan kwam snellen.
Ik moest op een briefje schrijven hoeveel ik er nodig had,
waarop het jongetje weg werd gestuurd.
Even later kwam hij terug met en stapeltje, verkleurde,
ietwat mottige kaarten, oh haha, zo grappig,
hij had ze al voor mij uitgekozen..
De rest van de vakantie zaten de kaarten in mijn tas,
maar nergens echt nergens zagen wij een brievenbus,
noch een postduif die bereid was Zo ver te vliegen.
Gisteren deed ik ze in een envelop en verstuurde 
ze vanuit hier.

Terwijl ik op de zon zit te wachten,
wens ik je een fijne dag
-X-

dinsdag 23 juni 2015

A slow walk (and lots of plants)


Het pension waar wij logeerden
(het klinkt zo gezellig ouderwets, pension, vind je niet?)
lag zo aan de onwaarschijnlijk blauwe zee..
Je hoefde enkel een paadje naar beneden te lopen
en je kwam op een smal strandje met stenen..


De eerste dag wandelden wij over het strandje,
gewoon om de omgeving wat te verkennen..
De hele baai was nog niet aangeraakt door 
het massa toerisme en van een wonderlijke schoonheid..
Er stonden de mooiste huizen vlak aan zee,
met prachtige tuinen met bijzondere planten,
zo zag ik nog nooit zo'n grote cactus, 
of een geranium van meer dan een meter hoog
(oh..al die eerste keren :-)


Ik bedoel maar, je kan toch bijna niet geloven,
dat dit echt is, wel..hij stond daar zomaar mooi te zijn..
Wij wandelden daar uren lang, 
in een tempo zo langzaam dat we nog net niet omkiepten,
stonden stil bij elke plant, elke kat op een muurtje,
elke mooie steen die we zagen..


Onderweg kwamen wij een verlaten terrasje tegen,
er zaten enkel wat mannen thee te drinken,
terwijl ze met serieuze gezichten de Dingen
van de dag met elkaar bespraken..
Ook wij dronken thee, wij zijn beide helemaal
geen thee drinkers maar op de een of andere manier,
past het zo goed daar en smaakt het ook anders..


Aan het einde van de baai, stond een huisje,
een beetje krakkemikkig maar prachtig.
Op de veranda, die volstond met geraniums in oude 
olijfolieblikken, zat een hele oude vrouw te handwerken,
tussen de wapperende was aan de lijn.
Er zat een kat op de rand van de veranda, mijn adem stokte even,
dit was het droombeeld wat ik altijd heb van mijzelf,
als ik oud ben, het was enkel nog mooier,
vanwege het uitzicht op zee en de eindeloze blauwe hemel..
Mijn eigen fantasie overtroffen..


Ik draalde wat rond, overwoog of ik een foto zou maken,
om het hier te laten zien, ik koos ervoor het niet
te doen, het zou een ongevraagde inbreuk geweest zijn,
in het leven van de vrouw..
Het beeld van haar hou ik vast, evenals de herinnering
aan de (onbedoelde mindful) wandeling.
Nu ik dit alles zo neertyp vraag ik me af waarom
ik hier nooit zo'n langzame wandeling maak, waarbij 
je alles opmerkt, misschien moet ik het eens proberen..

Ik wens je een fijne dag
-X-

maandag 22 juni 2015

We went away and we came back..


Dus wij gingen naar Turkije en we kwamen weer terug,
als ik nu naar de foto's kijk lijkt het al weer
zo ver weg en kan ik me bijna niet voorstellen dat ik daar was..
Een paar weken geleden gingen wij in alle vroegte
naar het vliegveld met een superdeluxe taxi, dat deed ik 
nog nooit eerder, het was een reis van Eerste keren,
dat je met mijn leeftijd nog zoveel dingen voor het 
eerst kan doen..mooi eigenlijk..
Na gedoe met de bagage (de koffer met de camera's 
en laptops mocht aanvankelijk niet mee in de cabine)
hadden wij een prachtige vlucht, ik ben zowat 
voor alles bang maar niet om te vliegen, gek genoeg.


Op het vliegveld haalden wij de, vanuit Nederland 
gehuurde, auto op, we hadden geen idee wat het
zou zijn want de alles ging in het Turks.
Het bleek een splinternieuwe witte auto, dat waren twee
eerste keren in 1 klap, ik reed nog nooit in zo'n nieuwe
en bovendien gehuurde auto..:-)
Het viel al snel op dat witte auto's het Helemaal zijn
in het zuiden, de ene na de andere, zo grappig.
Het landschap was totaal niet wat ik verwachtte,
in mijn gedachten zouden het vriendelijk glooiende
 heuvels zijn, met hier en daar een wit huisje.
Maar het waren ruige bergen met bijbehorende,
engen bergweggetjes met steile afgronden,
en geen wit huisje te bekennen, maar het was prachtig,
eigenlijk overtrof het al mijn verwachtingen..


Zo af en toe vingen we een glimp op van de zee,
terwijl we daar zo reden door het adembenemende landschap
(en bijbehorende afgronden) som dichtbij, soms ver.
We volgden de aanwijzingen op het briefje,
wat we kregen van de eigenaresse van het pension:
neem het tweede bergweggetje rechts, sla dan links 
af bij de klein moskee met het blauwe dak, vervolg 
je weg langs de oude scheepswerf, prachtig, het leek
wel een gedicht, we reden niet 1 maal verkeerd
(dat was ook een eerste keer, wij kunnen Heel goed
verkeerd rijden zelfs met een tomtom)


Uiteindelijk kwamen wij aan bij het pension,
vlak aan het strand, werden vriendelijk ontvangen,
kregen een mooie kamer met uitzicht op het water.
En nadat ik eerst de spanning van de dag
(ter mij verdediging wil ik zeggen dat we 12 uur onderweg 
waren en ik nauwelijks geslapen had) afreageerde op P,
was ik een uurtje of wat later eindelijk geland (en gekalmeerd)
Ik liep het paadje naar beneden af en..


zag dit, wel..je mag wel zeggen dat ik gezegend ben,
dat ik daar zomaar aan de waterlijn mocht zitten,
terwijl de zon achter de bergen zakte..

-wordt vervolgd-

Ik wens je een mooie maandag, en een prachtige
zonsondergang vanavond.
-X-